یک متخصص پوست و مو با تاکید بر اینکه قبل از اقدام به کاشت مو باید بیماری پوستی در ناحیه سر مداوا شود گفت: افراد جهت کاشت مو فقط باید به متخصصان متبحر در این حوزه مراجعه کنند، در غیر اینصورت ممکن است شاهد تبعاتی باشند که درمان آن دشوار و گاه ناممکن است.

دکتر جاوید حسینی در گفت و گو با خبرنگار ایسنا منطقه علوم پزشکی تهران، با اشاره به اینکه گاه در رسانه عمومی افرادی با عنوان متخصص زیبایی در خصوص کاشت مو صحبت می کنند گفت: در پزشکی رشته ای با این عنوان وجود ندارد.

وی با تاکید بر اینکه گروهای خاص پزشکی مجاز به انجام کاشت مو هستند، یادآور شد: اقدامات کاشت مو در حوزه اختیارات پزشکان فوق تخصص جراحی پلاستیک، متخصص سر و گردن و متخصصان پوست و مو است. انجام کاشت مو توسط افرادی به غیر از این رشته ها عوارضی به همراه دارد که ممکن است جبران ناپذیر باشد.

این متخصص پوست و مو خاطر نشان کرد: باید قبل از اقدام به کاشت مو، فرد توسط متخصص پوست و مو معاینه شود تا در صورت وجود بیماری پوستی، ابتدا مشکل درمان شود.

حسینی افزود: اگر بیماری قبل از کاشت مو درمان نشود، نه تنها این اقدام تاثیر ندارد و موهای کاشته شده رشد نمی کنند بلکه ممکن است بیماری درمان نشده، پس از کاشت مو موجب ریزش موها در ناحیه سالم شوند. ریزش مو در ناحیه سالم به علت ضربات وارده نیز ایجاد می شود.

وی با بیان اینکه فولیکولیت ضایعات درشت، برجسته و دردناکی است که در ناحیه رویش موها ایجاد می شود گفت: در صورت عدم درمان فولیکولیت قبل از کاشت مو، نتیجه کاشت مطلوب نیست.

حسینی گفت: گاه در ناحیه سر، قارچ های مقاوم به درمانی ایجاد می شود که چه بسا با بیمارانی که به علت مراجعه به پزشک عمومی و درمان نامناسب، عفونت کنترل نشده است. در این حالت قارچ با درمان های نامناسب، نسبت به درمان مقاوم می شود.

این متخصص پوست و مو در پایان تصریح کرد: افراد جهت کاشت مو فقط باید به متخصصان متبحر در این حوزه مراجعه کنند، در غیر اینصورت ممکن است شاهد تبعاتی باشند که درمان آن دشوار و گاه ناممکن است.

یک جراح کلیه و مجاری ادراری گفت: با استفاده از جیره‌ غذایی سرشار از میوه، سبزی، صیفی و مغز آجیل، مصرف فرآورده‌های کم‌چربی شیر به ‌مقدار متوسط و کاهش مصرف پروتئین حیوانی، شیرینی و غلات تصفیه ‌شده می‌توان احتمال ایجاد سنگ‌های کلیه را کاهش داد ولی مصرف خوراکی‌های سرشار از اکسالات با ‌هم در ‌یک وعده‌ ‌غذایی نسبت ‌به محدود کردن کامل اکسالات روشی بهتر است.

دکتر سیمین وحیدی در گفت و گو با خبرنگار ایسنا منطقه علوم پزشکی تهران، با اشاره به پژوهش های انجام شده گفت:استفاده از جیره‌ی کم‌اکسالات یعنی جیره‌یی که اغلب برای پیشگیری ‌از سنگ ‌کلیه و درمـــان آن استــــفاده می‌شود،برای کاهش مارکرهای خطر ادرار در‌ ساخت سنگ‌ کلسیم اگزالاتی ادرار (شایع‌ترین نوع سنگ‌‌ کلیه) ، مؤثرتر است.

وی گفت: اکسالات به ‌طور معمول به‌ مقدار زیاد در بسیاری ‌از خوراکی‌ها با ارزش‌های تغذیه‌یی مثل چغندر، لوبیای آبی، بلغور، کلم پیچ، بادام، سیب‌زمینی شیرین، سبوس بـــرنــج و اسفنــاج وجود دارد.

وحیدی گفت: بسیاری از سنگ‌های کلیه وقتی ساخته می‌شوند که اکسالات با کلسیم در زمان تولید ادرار توسط کلیه‌ها پیوند شود. خوردن و نوشیدن کلسیم و خوراکی‌های سرشار از اکسالات با ‌هم در ‌یک وعده‌ ‌غذایی نسبت ‌به محدود کردن کامل اکسالات روشی بهتر است. این امر به آن جهت است که اکسالات و کلسیم به احتمال زیادتر پیش از شروع پردازش در کلیه، در معده و روده‌ها به همدیگر پیوند می‌شوند و احتمال ایجاد سنگ‌ کلیه بسیار کمتر می شود.

این جراح کلیه و مجاری ادراری با بیان اینکه در بررسی‌ها توصیه‌ می شود، افراد دچار سنگ‌های کلیه برای کاهش خطر ایجاد سنگ‌، از جیره‌ی‌غذایی کم‌اکسالات استفاده کنند گفت: اما بسیاری ‌از خوراکی‌های سرشار از اکسالات سلامتی‌بخش هستند و جیره‌ی‌غذایی کم ‌اکسالات بسیار محدود ‌کننده‌ است.

وحیدی گفت: در پژوهش های انجام شده، خوردن و نوشیدن کلسیم و خوراکی‌های سرشار از اکسالات با ‌هم در ‌یک وعده‌ ‌غذایی، نسبت ‌به محدود کردن امصرف مواد غذایی حاوی اگزالات، حتمال ایجاد سنگ را تا 35 درصد کاهش ‌می دهد. ولی در ‌افراد تبعیت ‌کننده از جیره‌ی غذایی کم اکسالات، احتمال ایجاد سنگ تا 14درصد کاهش‌ یافته بود.

مارکرهای ادراری تشکیل سنگ کلیه

وی یادآور شد: مارکرهای ادرار برای سنگ کلیه، کلسیم، اکسالات، سیترات، سدیم، پتاسیم، منیزیم، اسیداوریک، pH و اشباع بیش ‌ازحد ادرار از کلسیم است.

وحیدی گفت: بسیاری از مردم از یک غذا یا مواد ‌مغذی جدا ازهم مثل اکسالات استفاده نمی‌کنند، بلکه بیشتر غذاهایی شامل انواع خوراکی‌ها مصرف می‌کنند. بنابراین باید بر اساس آثار تاثیر خوراکی‌ها و تأثیر کلی الگوهای جیره‌ی‌غذایی بر احتمال ایجاد سنگ‌ ب ه جای مواد غذایی جدا از یک برنامه‌ی عملی جیره‌ی‌غذایی برای پیشگیری از سنگ کلیه استفاده‌کرد.

این جراح کلیه و مجاری ادراری گفت: بنیاد ملی کلیه برای کاهش احتمال ایجاد سنگ چهار توصیه‌  را پیشنهاد کرده است، نوشیدن مایعات بهتر است؛ روزی 2 تا 3 لیتر باشد. آب بهترین نوشیدنی است. گزینه‌ی دیگر آب لیموشیرین یا لیموترش بدون قند مخلوط با آب است.

وی افزود: برای کاهش خطر سنگ های کلیه باید  از میوه و سبزی استفاده شود که به ‌طور ‌کلی، خوردن غذای سرشار از میوه و سبزی، مصرف متعادل لبنیات کم‌چرب و پروتئین حیوانی و نمک کم از ایجاد سنگ‌کلیه پیشگیری می‌کند.

وحیدی خاطر نشان کرد: متأسفانه بسیاری افراد، بیشتر از مقدار توصیه شده پروتئین حیوانی و نمک مصرف می‌کنند.

این جراح کلیه و مجاری ادراری در پایان تصریح کرد: در صورت تشکیل سنگ ‌کلیه، بیماران باید برای تهیه‌ی برنامه‌ی فردی درمان که شامل مصرف مایع جیره‌ی‌غذایی و گاهی دارو است، از پزشک کمک بگیـرند.

برحسب نتایج یک بررسی که در فنلاند انجام شده است، کمتر احتمال دارد زنان دچار بیماری غذا خوردن در گروه سنی خود بچه داشته باشند.

به گزارش ایسنا منطقه علوم پزشکی تهران، حدود این اختلاف در مورد مبتلایان به آنورکسی بسیار نمایان است. احتمال سقط در افراد دچار بولیمی در افراد همسن دو برابر می‌شد. در‌ عین‌ حال، احتمال بروز سقط در مبتلایان به نابسامانی خوردن تنقلات ( eating disorder )  بیش ‌از 3 برابر بود. در زنانی که از ‌نظر اختلالات خوردن تحت‌ درمان بودند، قریب نیمی ‌از بارداری‌ها به سقط ختم شد.

به نقل از سایت Science Daily، شناخت زودرس، درمان مؤثر و پیگیری کافی و به ‌مدت طولانی برای نابسامانی‌های غذاخوردن در پیشگیری از مشکلات سلامت تولید مثل اهمیت دارد.

در کشورهای غربی و به‌ خصوص در دختران و زنان جوان، نابسامانی‌های غذاخوردن شایع است. بنا به تخمین 5 تا 10 درصد تمامی زنان جوان در کشورهای توسعه یافته، در مرحله‌ای از زندگی به نابسامانی غذاخوردن دچار هستند.

طی یک بررسی  15 ساله با استفاده از داده‌های ثبت‌ شده، سلامت تولید‌مثل بیماران تحت درمان در ‌یک بیمارستان دانشگاهی هلسینکی در فاصله‌ی 1995‌ تا 2010 و یک گروه شاهد ارزیابی شد. گروه شاهد از افراد گروه سنی و جنسی همان منطقه‌ی بیماران بودند.

بیش از 11000 زن در بررسی شرکت کردند که 2257 نفر بیماران کلینیک نابسامانی غذاخوردن و  9028 نفر از گروه شاهد بودند. در این بررسی توجیهی برای مشکلات سلامت تولید مثل که در زنان دچار نابسامانی غذاخوردن بودند وجود نداشت. اما براساس پژوهش پیشین به ‌نظر می‌آمد که دست‌کم می‌توان بخشی ‌از این مشکلات را به نابسامانی غذاخوردن نسبت داد.

به گفته محققان هم پائین‌تر بودن وزن و هم چاق بودن با افزایش احتمال ناباروری و سقط همراه بود.

نابسامانی‌های غذاخوردن نیز اغلب شامل بی‌نظمی‌های قاعدگی بود که ممکن ‌است به چشم‌پوشی از جلوگیری از بارداری و درنهایت به بارداری ناخواسته منتهی شود.

نتیجه این پژوهش در Journal of Eating Disorders ، آمده است.